Een sprookjesachtig prentenboek over een meisje wiens vader het te druk heeft om een kerstboom op te zetten. Overal in de stad zijn andere mensen wel in de kerststemming. Het meisje dwaalt door de stad en er steekt een sneeuwstorm op. Opeens doemt er een eland op die het meisje meeneemt naar een bos met een kleine dennenboom zonder versiering. Samen met de dieren uit het bos gaat ze op zoek naar versiering. De kerstboom wordt prachtig met alle besjes, takjes, blaadjes, dennenappels en zelfs ijspegels. Met poëtische korte tekstjes en bladvullende, sfeervolle, kunstzinnige illustraties in kleur. Linde Faas (1985) is een zeer bekende Nederlandse animator, illustrator en regisseur. Ze schreef meer dan vijftig boeken. Haar werk werd in meerdere landen uitgegeven. Vanaf ca. 4 jaar.

Het is winter en buiten dwarrelt de sneeuw in fijne vlokjes voor de huizen. Binnen achter de verlichte ramen straalt er een gezellige kerstsfeer. Alleen de kamer van waar Sofie triest naar buiten zit te staren, ziet er ondanks een piepklein lampje erg koud en grijs uit. Achter het raam daarnaast zit papa te werken in het schemerlicht van zijn computer. Hij heeft geen tijd voor een feest en dus gaat Sofie zelf op zoek naar iets fijns, magisch, vrolijks, iets speciaal voor haar. En dat vindt ze. Want aan de rand van de stad, waar de lichte vlokken plaats maakten voor een woeste sneeuwstorm krijgt ze bescherming van een grote eland met vriendelijke ogen. Warm en veilig neemt hij haar op zijn rug mee naar het punt waar de stad eindigt en het onbekende begint. Naar een plek aan de rand van een krakend blauw meer waar een klein boompje als het ware op haar lijkt te wachten. Met de hulp van tal van dieren en een verzameling wonderdingen uit de natuur, tovert ze het om in een boompje dat gaat stralen zoals in oude verhalen. Als er dan ook nog plots gekraak en geritsel klinkt tussen de takken, blijken dat papa’s voetstappen te zijn. Wie eerder goed keek, zag hem terloops opkijken wanneer Sofie het huis verliet, maar nu verdwijnt dankzij zijn aanwezigheid het laatste restje van Sofies eenzaamheid.

In dit boek geeft Linde Faas de Noorse winter herkenbaar en ook wonderlijk weer. Enerzijds zijn er de koude sneeuw die in elke witte spat of penseelstreek voelbaar is en het ijsblauwe, bevroren water dat de eenzaamheid van het meisje nog meer in de kijker zet. Maar daarnaast is er ook plaats voor warmte. Warmte in het licht dat schijnt in de gezellige huiskamers van de buren en uit de lantaarns op de straat. Warmte in de zacht rode lucht wanneer Sofie gloeit van geluk. En heel veel warmte rond het stralende boompje en onder het mysterieuze noorderlicht.

De tekst, die onopvallend in de illustraties staat, accentueert de gevoelens en benadrukt vooral de sfeer. Het geheel nodigt echter even goed uit tot zich gewoon laten meevoeren door de beelden in dit verhaal met een hartverwarmend einde.

Verberg tekst