Bel-Ami (1885) is de in feite onvertaalbare titel van een van de meesterwerken van de Franse literatuur. Een briljant geschreven verhaal over een knappe jongeman die carrière maakt in de krantenwereld en de politiek, waarbij hij niet schuwt optimaal gebruik te maken van zijn verleidingscapaciteiten. De opkomst van de even onstuitbare als gewetenloze Georges Duroy wordt vnl. beschreven aan de hand van zijn amoureuze relaties met Clotilde De Marelle, een getrouwde vrouw van adel, met Madeleine Forestier, de vrouw van zijn vriend Charles, die hem zijn eerste fatsoenlijke job bezorgt, en met achtereenvolgens de echtgenote en de dochter van de 'rijke Israëliet' Walter, die via zijn bank en zijn krant 'La Vie Française' grote invloed uitoefent op het politieke en maatschappelijke reilen en zeilen van de natie.

Het is een op alle punten prachtig boek, dat sinds zijn verschijnen bij de lezers alleen maar bijval heeft gekend. Niet bij de toenmalige critici echter, die De Maupassant aanvielen op zijn te afstandelijke en nuchtere stijl, vonden dat de psychologie van zijn personages veel te rudimentair was en dat er van enige diepgang in zijn werk weinig sprake was. Dit merkwaardige oordeel ten opzichte van een succesvol auteur, die men als verhalenverteller overigens wel altijd hogelijk waardeerde, bepaalt ook nu nog onze houding tegenover de romancier van Une vie (1883), Pierre et Jean (1888) en Notre Coeur (1890), stuk voor stuk uiterst lezenswaardige romans die men zoals Bel-Ami als het kan in het Frans moet lezen. Want stijl heeft De Maupassant wel degelijk.

Met de vertaling van de titel naar Adonis heb ik het zoals gezegd moeilijk, ook al omdat 'Bel-Ami' in het boek de koosnaam is die het schuwe tienjarige dochtertje van zijn eerste maîtresse Clotilde, na enige aarzeling aan de hoofdpersoon geeft: een naam waarin zowel het aspect schoonheid als vriendschap begrepen ligt. En net zoals in de nogal vrije vertaling van Alle verhalen (Leesidee 2001, p. 198) van De Maupassant recidiveert Hans van Cuijlenburg ook hier in het ongelukkige gebruik van dialect, met name als de hoofdpersoon zijn nogal eenvoudige ouders op het platteland gaat opzoeken. Kleine ergernissen in een voor de rest prikkelende leeservaring. [Jan Baes] Verberg tekst

'Bel-Ami' (uit 1885) is één van de zes romans die Guy de Maupassant (1850-1893), de Franse meester van de negentiende-eeuwse novelle, schreef. De roman beschrijft het succesverhaal van een eenvoudige plattelandsjongen (ex-militair), die in Parijs zijn fortuin zoekt. Langzaam maar zeker klimt hij uit het dal der anonimiteit en armoede, met behulp van relaties naar een baantje bij de krant. De wereld van intriges en chantage wordt in deze roman onder een fileermes gelegd. Niets blijft ons bespaard: het bizarre doen en laten van de redacteuren op de krant; het uitgaansleven van de beau monde in het Parijs van de negentiende eeuw; het niets ontziende bedrog van de hoofdpersoon, steeds verbonden met pikante details over onmogelijke liefdes en dit alles ten behoeve van persoonlijke roem en macht. Het gaat er heftig aantoe: de emotie smeult en de woede siddert, een minister wordt ten val gebracht.