Bel-Ami (1885) is de in feite onvertaalbare titel van een van de meesterwerken van de Franse literatuur. Een briljant geschreven verhaal over een knappe jongeman die carrière maakt in de krantenwereld en de politiek, waarbij hij niet schuwt optimaal gebruik te maken van zijn verleidingscapaciteiten. De opkomst van de even onstuitbare als gewetenloze Georges Duroy wordt vnl. beschreven aan de hand van zijn amoureuze relaties met Clotilde De Marelle, een getrouwde vrouw van adel, met Madeleine Forestier, de vrouw van zijn vriend Charles, die hem zijn eerste fatsoenlijke job bezorgt, en met achtereenvolgens de echtgenote en de dochter van de 'rijke Israëliet' Walter, die via zijn bank en zijn krant 'La Vie Française' grote invloed uitoefent op het politieke en maatschappelijke reilen en zeilen van de natie.

Het is een op alle punten prachtig boek, dat sinds zijn verschijnen bij de lezers alleen maar bijval heeft gekend. Niet bij de toenmalige critici echter, die De Maupassant aanvielen op zijn te afstandelijke en nuchtere stijl, vonden dat de psychologie van zijn personages veel te rudimentair was en dat er van enige diepgang in zijn werk weinig sprake was. Dit merkwaardige oordeel ten opzichte van een succesvol auteur, die men als verhalenverteller overigens wel altijd hogelijk waardeerde, bepaalt ook nu nog onze houding tegenover de romancier van Une vie (1883), Pierre et Jean (1888) en Notre Coeur (1890), stuk voor stuk uiterst lezenswaardige romans die men zoals Bel-Ami als het kan in het Frans moet lezen. Want stijl heeft De Maupassant wel degelijk.

Met de vertaling van de titel naar Adonis heb ik het zoals gezegd moeilijk, ook al omdat 'Bel-Ami' in het boek de koosnaam is die het schuwe tienjarige dochtertje van zijn eerste maîtresse Clotilde, na enige aarzeling aan de hoofdpersoon geeft: een naam waarin zowel het aspect schoonheid als vriendschap begrepen ligt. En net zoals in de nogal vrije vertaling van Alle verhalen (Leesidee 2001, p. 198) van De Maupassant recidiveert Hans van Cuijlenburg ook hier in het ongelukkige gebruik van dialect, met name als de hoofdpersoon zijn nogal eenvoudige ouders op het platteland gaat opzoeken. Kleine ergernissen in een voor de rest prikkelende leeservaring. [Jan Baes] Verberg tekst

Een 19e-eeuwse charmeur werkt zich met behulp van minnaressen en door list en bedrog naar een toppositie bij de krant. Het verschil met andere uitgaven van Bel-Ami (1885) van de legendarische verhalenverteller Guy de Maupassant is, dat deze uitgave sober en stijlvol is verzorgd en dat de vertaling van de hand van Hans van Cuijlenborg is, dezelfde die ook de verzameling van alle verhalen van De Maupassant heeft vertaald. Zijn vertaling is mooi, precies en literair van toon. Het verhaal van 'Adonis' (beter bekend onder de oorspronkelijke titel 'Bel-Ami') is bekend: een eenvoudige jongeman, aantrekkelijk en zelfingenomen, weet het te schoppen tot een oppermachtig en gerespecteerd krantenmagnaat, zij het wel door list en bedrog en met behulp van aantrekkelijke minnaressen. Van het verhaal kun je smullen, vanwege de pikanterie en omdat het een inkijkje geeft in het doen en laten van de gegoede burgerij aan het eind van de 19e eeuw. Het verhaal is geschreven in een makkelijke vlotte stijl, met levensechte dialogen en tot de verbeelding sprekende beschrijvingen. Gebonden, normale druk. Verberg tekst