De West-Vlaamse Emilie Dewitte (1991) verliet de kleigrond om in Uganda te speuren naar wat ze met haar leven wou aanvangen. De warme cultuur van Uganda bleek, bij haar terugkomst, een soort katalysator te zijn geweest voor‘ de weg’ die ze verder wilde bewandelen. Haar eerste poëziebundel ‘Werk’ werd dan ook een coming of agebundel van 40 gedichten, vertrekkend bij haar geboortegrond in ‘plaatsbeschrijving’ (p. 12): “Het is een plek die/in de buurt komt/van de vervanging/van schaamte”. Na haar terugkomst uit Uganda gaat zij, sinds maart 2022, werken op een bio-boerderij en navigeert ze tussen poëzie en werken op de boerderij waarbij het één moeilijk kan zonder het ander. De aarde blijkt ‘verbindend’ te werken tussen mensen. Emilie zoomt in op alle aspecten van het leven. Een vluchtweg naar de natuur die eerder de juiste weg blijkt te zijn waar de antwoorden op de kernvragen zo voor het rapen liggen (p. 15). De laatste strofe van het laatste gedicht ‘Oogst’ (p. 69) maakt duidelijk wat de dichter beoogt: “Je kan alleen hopen/dat wat je doet/die dag/dat het raakt. Fraai verzorgde bundel Verberg tekst